Wentylacja zbiorników na substancje żrące – praktyczne przykłady

Magazynowanie substancji żrących i trujących wiąże się z ryzykiem powstawania szkodliwych oparów. Wielkość emisji z układów wentylacji oraz z urządzeń technologicznych nie powinna przekraczać limitów wynikających z regulacji prawnych (Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Dz.U. 2020, poz. 1219).

W celu zabezpieczenia przed przekroczeniem emisji oparów znad zbiorników, w których medium jest magazynowane, stosuje się płuczki wodne – skrubery, zapewniające wysoką sprawność usuwania zanieczyszczeń. Poniżej wskazujemy na praktyczne rozwiązania w zakresie wentylacji zbiorników.

Przykład 1. Zbiorniki magazynowe stężonego ługu sodowego NaOH oraz PIX

Dla zewnętrznych zbiorników ługu czy PIXu stosuje się zwykłe odpowietrzenie przy użyciu chemoodpornych rur / instalacji z tego samego materiału, co zbiornik chemoodporny. Średnica odpowietrzenia powinna być wtedy większa minimum o dymensję w stosunku do średnicy króćca napełniania, aby zabezpieczyć przed wzrostem ciśnienia w zbiorniku. Odpowietrzenie ma formę tak zwanej fajki z siatką.

Przykład 2. Zbiorniki magazynowe wody amoniakalnej

Drugim przykładem są zbiorniki wody amoniakalnej, zwłaszcza wewnętrzne, gdzie konieczne jest wyprowadzenie wentylacji zbiornika poza budynek lub pomieszczenie. Dodatkowo stosuje się zawór napowietrzająco-odpowietrzający, który gwarantuje utrzymanie nadciśnienia lub podciśnienia zgodnie z zapisami w rozporządzeniu o UDT. Takie zabezpieczenia przed przekroczeniem ciśnień dotyczą zbiorników, które nie posiadają wolnego wywiewu, a wyposażone są w absorbery, które na przykład w przypadku awarii, zamarznięcia złoża – mogą skutecznie zablokować funkcję „oddechową” zbiornika i doprowadzić do poważnej awarii.

Przykład 3. Zbiorniki magazynowe kwasu solnego

Ostatni z przykładów dotyczy zbiorników kwasu solnego, którego opary są silnie żrące, nieprzyjemne, drażnią drogi oddechowe i które tworzą widoczną mgłę. W takiej sytuacji potrzebne są dodatkowe systemy neutralizacji oparów, działające zwłaszcza podczas napełniania zbiornika, wtedy gdy wydostają się z niego gazy. W takich przypadkach można zastosować jedną z trzech opcji w zależności od gabarytu zbiornika i intensywności użytkowania.

Pierwsza możliwość to absorber ze złożem sorpcyjnym. Druga to płuczka wodna, czyli tak zwane zamknięcie hydrauliczne. W tym rozwiązaniu gazy poprzez małe otwory w ilości rzędu tysiąc dwustu sztuk przechodzą przez wodę i następuje absorpcja. Woda zależnie od wersji układu wymieniana jest automatycznie w sposób ciągły podczas działania lub według pomiaru stężenia lub manualnie. Trzecim rozwiązaniem jest zastosowanie dużych absorberów, czyli płuczek z wypełnieniem złożem w postaci przestrzennych pierścieni, z wentylatorem, natryskiwaniem przeciwprądowo wody.